ข้ายั่วยวนให้สามีคลั่งราคะ

"ท่านพี่"
มือบางแตะลงที่ไหล่ของสามี เขาสะดุ้งน้อยเมื่อถูกนางสัมผัสตัว และนั่นทำให้คนตัวเล็กคิดว่าเขากำลังหวาดกลัวจนเกิดเป็นความสะเทือนใจ ทว่าคนตัวโตที่กำลัง อยาก กลับรู้สึกกระวนกระวายใจภายใต้ใบหน้าที่พยายามเรียบเฉยให้มากที่สุด
เขาคิดมาตลอดว่าการแสร้งเป็นคนพิการแลเป็นใบ้นั้นง่ายดายนัก จนกระทั่งวันนี้วันที่เขารู้สึกว่ามันยาก ยากมาก ยากสุดๆ ไปเลย!
"ท่านพี่... ข้าต้องอุ่นเตียงให้ท่านตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายในฐานะภรรยา"
เชียงอิงบอกกล่าวสามี ใบหน้าของนางนั้นแดงก่ำ ประกายตาไหววูบเต็มไปด้วยความเขินอายส่งผลให้น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นสั่นพร่า แต่กลับหวานหูจนทำให้คนตัวโตถึงกับกะพริบตา
การกะพริบตาเช่นนั้นทำให้ภรรยามือใหม่เข้าใจว่าเขายินยอม นางจึงโน้มใบหน้าลงไปแล้วประทับริมฝีปากของนางลงบนริมฝีปากอุ่นร้อนของเขา
นุ่ม...
นั่นคือสิ่งที่เหวินหลงรู้สึกราวกับจะคลั่ง เขาอยากจับนางกดลงกับฟูกวิวาห์ แล้วซุกไซ้เรือนร่างหอมละมุน บดขยี้เรียวปากนุ่มๆ ของนางจนมันบวมแดง
เชียงอิงเพียงแนบริมฝีปากแช่ค้างอยู่เช่นนั้นอย่างไม่รู้ว่าการจูบคืออะไรแล้วต้องทำอย่างไร นางเข้าใจว่ามันคือการสัมผัสระหว่างปากต่อปากเท่านั้น
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอย่างพึงพอใจในผลงานของตนเอง จากนั้นจึงซุกจมูกไปที่ซอกคอ ซุกราวกับดม ก่อนจะใช้ปากจูบลงไปเบาๆ
"น่าจะแบบนี้แหละ..."
จูบไปตามลำคอแข็งแกร่งของสามี พลางพึมพำอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก
ท่าทางที่แสนไร้เดียงสากลับกลายเป็นสิ่งที่ปลุกราคะของโจวเหวินหลงให้ลุกโชนได้มากกว่ายาปลุกกำหนัดเสียอีก เขาหายใจติดขัด รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งนางโน้มตัวโน้มกายลงมาแนบใกล้ชิดเบียดเข้าหาเขาก็ยิ่งรู้สึกราวกับกำลังจะคลุ้มคลั่งด้วยความหื่นกระหาย
"จูบแล้ว ไซ้คอแล้ว จากนั้นก็สอดใส่"
หญิงสาวพึมพำราวกับลำดับขั้นตอนเพียงลำพัง ทว่าหูของคนที่ฝึกวรยุทธ์มาตั้งแต่เยาว์วัยกลับได้ยินอย่างแจ่มชัด และเผลอขมวดคิ้วมุ่นกับขั้นตอนของนาง
จูบที่ใช้แค่ปากประกบ ไซ้คอที่เหมือนดมๆ ดั่งแมวน้อยดอมดมเจ้าของ แล้วนางจะสอดใส่เลยหรือ!!!